10. Ο αρραβώνας της Χριστίνας

Ο μπαμπάς της Χριστίνας

Στο σπίτι της μικρής μας Αγγελικής επικρατεί σήμερα πολύ χαρά. Η μεγάλη της αδελφή Χριστίνα αρραβωνιάζεται με ένα πολύ καλό και ευγενικό παλληκάρι, τον Γιάννη.

Οι γονείς της είναι ευτυχισμένοι για τη σωστή επιλογή συντρόφου που έκανε η αγαπημένη τους κόρη. Πολλές φορές οι ίδιοι παρακαλούσαν στην προσευχή τον ουράνιο Πατέρα τους να βοηθήσει την κόρη τους να βρει ένα καλό παιδί, που να την αγαπά ειλικρινά και να την κάνει ευτυχισμένη.

Η μαμά Σοφία προέτρεπε την κόρη της Χριστίνα να αφήσει με εμπιστοσύνη το θέμα της επιλογής συζύγου στα χέρια του αγαπημένου της Θεού. Της έλεγε να προσεύχεται πολύ γι' αυτό , ώστε Εκείνος να την βοηθήσει να βρει τον επίγειο άγγελο σύντροφο με τον οποίο θα περάσει το υπόλοιπο της επίγειας ζωής της.

Η Χριστίνα πάλι, παρακαλούσε τον Θεό να της δώσει για σύζυγο ένα καλό παλληκάρι σαν τον αγαπημένο της πατέρα. Ο μπαμπάς της ήταν γι' αυτήν ένα πρότυπο ιδανικού συζύγου και πατέρα. Λάτρευε τα παιδιά του με τόση αγάπη και στοργή που νόμιζε πως ο ίδιος ο Θεός τ’ αγαπούσε μέσα από αυτόν με πατρική αγάπη και λατρεία!

Αγαπούσε πολύ την σύζυγο του Σοφία και λάτρευε τα παιδιά του, μα πιο πολύ αγαπούσε και λάτρευε τον Θεό του μέσα από τα βάθη της ευγενικής καρδιάς του. Ποτέ δεν τον άκουσε να φωνάζει με οργή στο σπίτι ή να προκαλεί με την συμπεριφορά του θλίψη και στεναχώρια στην γυναίκα του ή στα παιδιά του. Ήταν πράος και ευγενικός στους τρόπους και λιγομίλητος στα λόγια. Στην γυναίκα του, έβγαζε πάντα μια μεγάλη και εγκάρδια τρυφερή αγάπη και, με τα γλυκά λόγια που της έλεγε, όλοι καταλάβαιναν πόσο την αγαπούσε και την λάτρευε!

Ο Βαγγέλης, ο μπαμπάς της Χριστίνας, αγαπούσε από μικρό παιδί τον Θεό. Είχε διδαχτεί από τους ευσεβείς γονείς του τον σεβασμό και την ευσέβεια στον παντοδύναμο Θεό . Από τότε όμως που παντρεύτηκε τη Σοφία, αγάπησε πιο πολύ τον Θεό και προσπαθούσε να ζει σαν ένας πραγματικός άγγελος στη γη. Η σεμνή, ταπεινή και γεμάτο καλοσύνη ζωή της γυναίκας του, τον βοήθησε πολύ να γίνει καλύτερος.

Στους φίλους του ο Βαγγέλης έλεγε πως ο Θεός του χάρισε για γυναίκα έναν άγγελο, γι' αυτό και είχε πολύ ευγνωμοσύνη στον ουράνιο Πατέρα και Θεό του. Πολλές φορές γονάτιζε και ευχαριστούσε τον Θεό για το πολύτιμο δώρο που του είχε χαρίσει. Όταν προσευχόταν για την γυναίκα του και τα παιδιά του, ανέβαινε η προσευχή του στον ουρανό σαν ευωδιαστό θυμίαμα. Πολλές φορές έβλεπε η Χριστίνα με συγκίνηση τον πατέρα της να προσπαθεί να κρύψει διακριτικά μερικά δάκρυα αγάπης και ευγνωμοσύνης, που κυλούσαν από τα μάγουλα του την ώρα της κοινής προσευχής που έκαναν όλοι μαζί το βράδυ. Μια μέρα είπε η Χριστίνα στη μαμά της ότι αρκεί να βλέπει τον μπαμπά της πως προσεύχεται για να καταλάβει πως προσεύχονται οι άγιοι.

Η μητέρα της, πριν γνωρίσει τον σύζυγο της, παρακαλούσε τον Θεό να της χαρίσει έναν άνδρα που να είναι όχι μόνο καλός σύζυγος αλλά και καλός πατέρας. Ήξερε πως η διαπαιδαγώγηση των παιδιών ήταν μια ωραία αλλά και επίπονη διαδικασία, που ποτέ δεν θα μπορούσε από μόνη της μια γυναίκα να τα καταφέρει χωρίς την βοήθεια του συζύγου της.

Η αγάπη και το καλό παράδειγμα και των δύο γονιών είναι εκείνο που μπορεί να φέρει σωστά και σταθερά αποτελέσματα. Μόνο όταν και οι δυο γονείς με ομόνοια, σύμπνοια και αγάπη καθοδηγούν τα παιδιά τους στο καλό και στην αρετή, μπορούν να πετύχουν. Όταν ο ένας γονιός αντιμάχεται τον άλλο, δημιουργεί σύγχυση και ταραχή στο παιδί και τα αποτελέσματα είναι πολλές φορές οικτρά. Το παιδί, αν δεν έχει δυνατό και σωστό χαραχτήρα να επιλέξει το σωστό, μπορεί εύκολα να χαθεί στα μονοπάτια της κακίας και της αποτυχίας.

Η Σοφία, όπως και ο σύζυγος της, παρακαλούσαν τακτικά τον Θεό να τους φωτίζει πως να κατευθύνουν σωστά, σύμφωνα με το άγιο θέλημα του, τα παιδιά που τους χάρισε. Ήξεραν πολύ καλά πως ο επίγειος ρόλος τους ήταν να βοηθήσουν σαν θεϊκές παραμάνες τα παιδιά τους να γνωρίσουν και να αγαπήσουν με όλη την δύναμη της καρδιάς τους τον επουράνιο Θεό σαν πραγματικό Πατέρα και Μάνα της ψυχής τους.

Η Χριστίνα, πριν επιλέξει κάποιον για μελλοντικό σύντροφο της, είχε ήδη αποφασίσει πως θα ήθελε να είναι ο άντρας που θα έπαιρνε για σύζυγο της. Τα κριτήρια με τα οποία τον αναζητούσε ήταν ακριβώς τα ίδια με αυτά που είχε κάποτε και η μητέρα της.

Ο αγαπημένος της Γιάννης ήταν ένα απλό και ευσεβή παλληκάρι, τον οποίο είχε διαλέξει ανάμεσα από πολλούς για τα χαρίσματα που είχε. Πίστευε πως με τα χαρίσματα αυτά θα γινόταν καλός σύζυγος, ενάρετος πατέρας και ευσεβή πρότυπο σ' αυτήν και στα παιδιά τους.

Το δωμάτιο της Χριστίνας

Το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε και η Χριστίνα έτρεξε να ανοίξει την πόρτα. Ήταν ο αγαπημένος της Γιάννης με τους γονείς του. Για την Χριστίνα ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της. Ο Γιάννης έλαμπε από χαρά και δεν μπορούσε να κρύψει την ευτυχία που ένιωθε στην ψυχή του. Κάθισαν όλοι μαζί στο σαλόνι του σπιτιού, μέχρι η μαμά Σοφία να ετοιμάσει το τραπέζι του αρραβώνα, όπου θα έτρωγαν όλοι μαζί. Μετά το φαγητό ο Γιάννης θα ζητούσε και επίσημα πλέον από τους γονείς της Χριστίνας το χέρι της κόρης τους για να γίνει η μελλοντική σύζυγος του.

Μέχρι να ετοιμαστεί το τραπέζι και να σερβιριστεί το φαγητό, ζήτησαν τα δυο παιδιά από τους γονείς τους την άδεια για να τα πουν λίγο μόνοι τους. Η Χριστίνα πήρε τον αγαπημένο της Γιάννη στο μικρό της δωματιάκι για να συζητήσουν ήσυχα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Γιάννης θα έμπαινε στο δωμάτιο της αγαπημένης του και θα γνώριζε από κοντά τον τόπο που η Χριστίνα διάβαζε, προσευχόταν και ξεκουραζόταν. 

Αν και φαινόταν λιτό στην εμφάνιση του, είχε εν τούτοις μια αρχοντική ομορφιά. Πάνω από το κρεβάτι της ένας ωραίος σταυρός, δώρο της μαμάς της στην ονομαστική γιορτή της, στόλιζε αλλά και προστάτευε την Χριστίνα.

Ανάμεσα στο κρεβάτι και το γραφείο της υπήρχε μια μεγάλη ωραία εικόνα του Χριστού που ευλογούσε. Τα δυο μεγάλα εκφραστικά μάτια του, λες και ήθελαν να σου μιλήσουν και να σου πουν πόσο πολύ σε αγαπούν. Την εικόνα αυτή της την είχε χαρίσει ο μπαμπάς της τη χρονιά που έμπαινε στο γυμνάσιο. Της άρεσε πολύ να στέκεται μπροστά στον αγαπημένο της Θεό για να του εκφράσει, άλλες φορές την αγάπη της καρδιάς της, άλλες φορές την ευγνωμοσύνη της για τους καλούς γονείς που της χάρισε και άλλες φορές για να τον ικετέψει να πλημμυρίσει την καρδιά της με το άγιο Πνεύμα και τον θεϊκό έρωτα του, για να τον αγαπάει με όλη την δύναμη της ψυχής της. 

Το γραφείο της, δίπλα από μια μεγάλη βιβλιοθήκη, ήταν μεγάλο και περιποιημένο. Ένα ανθοδοχείο, γεμάτο με πανέμορφα λουλούδια από τον ανθόκηπο τους, άφηνε να ξεχυθεί το ευώδες άρωμα τους σ' όλο το δωμάτιο. Πάνω στο γραφείο υπήρχε μια αγία Γραφή και άλλα δυο τρία βιβλία, από αυτά που της άρεσε πολύ να μελετάει, καθώς και μια πολύ ωραία εικόνα της Θεοτόκου Μαρίας που κρατούσε στην αγκαλιά της το μικρό βρέφος Ιησού. Ήταν η αγαπημένη της εικόνα και της άρεσε πολύ να προσεύχεται μπροστά της στον αγαπημένο της Θεό Πατέρα.

Όπως την είχε διδάξει η ευσεβής μητέρα της, λάτρευε το μικρό βρέφος Ιησού και νοερά πολλές φορές το έπαιρνε στην αγκαλιά της για να το γεμίσει με πολλά τρυφερά φιλιά. Μα ταυτόχρονα και σαν μικρό κοριτσάκι άφηνε την ψυχή της να κλειστεί μέσα στη θεϊκή αγκαλιά του γλυκού της βασιλιά Ιησού και εκεί αφηνόταν με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια της πιο γλυκιάς ουράνιας Αγάπης. 

Ένα μεγάλο παράθυρο πάνω από το γραφείο της σε ταξίδευε στον ωραίο, μεγάλο και μαγευτικό κήπο του σπιτιού τους. Απέναντι, λίγο πιο μακριά, μπορούσε κανείς να δει το μικρό ποταμάκι που χώριζε το χωριό τους στα δυο, με μια μεγάλη γέφυρα να το ενώνει. Τα μεγάλα δένδρα δίπλα από το ποταμάκι και τα αναρίθμητα πουλιά που φιλοξενούσαν στο πλούσιο φύλλωμα τους, έφτιαχναν μια υπέροχη εικόνα επίγειου παραδείσου.  

Ο Γιάννης ήταν ενθουσιασμένος με το δωμάτιο της αγαπημένης του. Κάθισε στο γραφείο της και άνοιξε τυχαία μια σελίδα από την αγία Γραφή που υπήρχε μόνιμα πάνω του, για να διαβάζει κάθε μέρα η Χριστίνα μέσα από λίγους στίχους το θέλημα του Θεού. Το μάτι του έπεσε πάνω στο εδάφιο εκείνο που έλεγε ο Χριστός σε όλα τα παιδιά του. "Καθώς ηγάπησε με ο Πατήρ καγώ ηγάπησα υμάς".(Ιωαν. ιε’ 9).

Ποιος, αλήθεια, μπορεί να μετρήσει την αγάπη που έχει ο Θεός Πατέρας στον μονογενή του Υιό Ιησού; Είναι άπειρη, χωρίς κανένας να μπορεί ποτέ να την μετρήσει. Δεν είναι λοιπόν καταπληκτικό να σε διαβεβαιώνει το αψευδές στόμα του λυτρωτή μας Ιησού πως, με την ίδια άπειρη αγάπη που τον αγαπά ο Θεός Πατέρας του, με την ίδια ακριβώς αγάπη αγαπά και Αυτός όλους εμάς;

Δυο δάκρυα ευγνωμοσύνης κύλισαν από τα μάγουλα του και έδειξαν στην αγαπημένη του Χριστίνα πόσο υπέροχη ψυχή ήταν το παλληκάρι που ο Θεός της επεφύλαξε να της δώσει σαν το πιο πολύτιμο δώρο!

Καθώς ο Γιάννης κοιτούσε έξω από το παράθυρο την ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης, η Χριστίνα ήρθε κοντά του και τον αγκάλιασε με την αγάπη και την στοργή που μόνο μια γυναίκα που λατρεύει τον αγαπημένο της ξέρει να δίνει.

Εκείνος της χαμογέλασε τρυφερά και με τη σειρά του άνοιξε της  φτερούγες της αγάπης του για να κλείσει μέσα σ' αυτές το πιο πολύτιμο δώρο που του χάριζε ο ευσπλαχνικός Θεός του. Σαν μικρό σπουργίτι κούρνιασε η Χριστίνα μέσα στις αετίσιες φτερούγες του αγαπημένου της.

Η πεντάκτινη αγάπη

Ο Γιάννης και η Χριστίνα απολάμβαναν μυστικά μέσα στα βάθη της καρδιάς τους την αγάπη που ο ίδιος ο Θεός Πατέρας τους έβαζε στην ψυχή τους. Εκεί, αγκαλιασμένοι, υποσχέθηκαν να γίνουν με το μυστήριο του γάμου τους, ένα στο σώμα και στη ψυχή.

Υποσχέθηκαν μπροστά στην άγια εικόνα του αγαπημένου τους Θεού Ιησού να αγαπά ο ένας τον άλλο με όλη τους την καρδιά και οι δυο σαν ένα να λατρεύουν τον ουράνιο τους Πατέρα και Θεό με απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή στο άγιο θέλημα του.

Και οι δυο τους πίστευαν πως όσο πιο πολύ θα αγαπούσαν και θα άφηναν με απόλυτη εμπιστοσύνη την ψυχή τους στα χέρια του επουράνιου Θεού Πατέρα τους, τόσο πιο πολύ θα αγαπούσε και θα εμπιστευόταν ο ένας τον άλλο. Αυτό θα ήταν και η δύναμη της πραγματικής τους αγάπη, αφού αυτό που θα έδιναν ο ένας στον άλλο δεν ήταν τίποτε άλλο από την ίδια την αγάπη που θα χάριζε ο Θεός στον καθένα τους για να την δίνει στον σύντροφο του.

Κάποτε η Σοφία έλεγε στην κόρη της Χριστίνα πως μέσα στον γάμο ο ίδιος ο Θεός Πατέρας ευλογούσε τον άνδρα να δίνει στην γυναίκα του την αληθινή αγάπη που ο ίδιος έβαζε μέσα στην καρδιά του. Μέσα από την αγάπη και την προστασία του άνδρα, έδινε ο Θεός στην γυναίκα να καταλάβει πόσο Εκείνος την αγαπούσε και την προστάτευε. Και μέσα από την τρυφερή αγάπη της γυναίκας, έδινε ο Θεός στον άνδρα την δυνατότητα να καταλάβει πόσο τρυφερά και στοργικά σαν ουράνια Μάνα και Πατέρας τον αγαπάει.

Η Σοφία συμβούλευε την κόρη της να αγαπά και να εμπιστεύεται τον Θεό με όλη τη δύναμη της καρδιάς της, γιατί μόνο έτσι θα καταφέρει να δώσει στον άνδρα της την μεγαλύτερη δυνατή αγάπη που μπορεί μια γυναίκα να δώσει. 

 Η Χριστίνα είχε αφομοιώσει τις πολύτιμες συμβουλές που της έδινε κατά καιρούς η μαμά της, σχετικά με το μεγαλείο του μυστηρίου του γάμου, γι' αυτό και στήριζε την απόλυτη ευτυχία του γάμου της στην αγάπη που θα είχε αυτή και ο Γιάννης της στον αγαπημένο τους Θεό Πατέρα.

Έτσι αγκαλιασμένοι που ήταν και η ευτυχία της αγάπης τους πλημμύριζε τα σωθικά τους, συμφώνησαν να γονατίσουν μπροστά στην μεγάλη εικόνα του Ιησού και εκεί να του υποσχεθούν πως θα είναι ο ένας για τον άλλο μια γλυκιά πεντάκτινη αγάπη. Γι' αυτήν την πεντάκτινη αγάπη είχαν πολλές φορές μιλήσει και είχαν συμφωνήσει να αγωνιστούν και οι δυο τους για να το πετύχουν. Είχαν αποφασίσει να γίνει ο ένας για τον άλλο τα πάντα.

Ο Γιάννης θα αγαπούσε την γυναίκα του σαν σύζυγο και τρυφερή σύντροφο και θα μοιραζόταν μαζί της όσα η ζωή θα τους έδινε. Θα την αγαπούσε όμως και σαν μικρό κοριτσάκι του ώστε με την δύναμη της πατρικής του αγάπης, όχι μόνο θα την προστάτευε, αλλά και θα της έδινε την σιγουριά της αγάπης και της λατρείας που ένας πατέρας ξέρει να δίνει στο παιδί του. Όταν θα ερχόντουσαν όμως δύσκολες στιγμές, που το μυαλό του κουρασμένο θα ήθελε να βρίσκεται στην αγκαλιά της μοναδικής αγάπης που μια μάνα μόνο ξέρει να δίνει στο γιο της, θα ήθελε να γίνεται η γυναίκα του η πιο γλυκιά μάνα του κόσμου, για να τον κρύβει με τρυφερή μητρική αγάπη μέσα στην αγκαλιά της μέχρι να περάσει η δυσκολία και να επανέρθει και πάλι στη φυσική πορεία της ζωής. Ο Γιάννης ήθελε από την Χριστίνα, εκτός από τρυφερή σύζυγο, λατρεμένη κόρη και στοργική μάνα, να είναι γι' αυτόν και αγαπημένη αδελφή στην οποία θα μπορούσε να νιώθει όλα εκείνα τα υπέροχα αισθήματα αμοιβαίας αδελφικής αγάπης και αλληλοϋποστήριξης που έχει δώσει ο Θεός να νιώθουν μεταξύ τους τα αγαπημένα αδέλφια. 

Τέλος, την ευτυχία της πεντάκτινης αγάπης θα συμπλήρωνε το αίσθημα πως θα μπορούσε η γυναίκα του να γίνει γι' αυτόν, εκτός όλων των υπόλοιπων, και μια συνετή φίλη με την οποία θα μπορούσε να συζητά χωρίς άλλες προκαταλήψεις θέματα που θέλει κάποιος να συζητά μόνο με τους φίλους του. 

Η Χριστίνα ήταν σύμφωνη σε όλες αυτές τις σκέψεις και επιθυμίες του Γιάννη. Και η ίδια ήθελε να είναι για τον αγαπημένο της τα πάντα. Να είναι σύζυγος, κόρη, μανούλα, φίλη και αδελφούλα. Παράλληλα, ήθελε και αυτή να είναι γι' αυτήν ο άντρας της, ο τρυφερός σύζυγος της, ο στοργικός πατέρας της, ο μονάκριβος γιος της, ο αγαπημένος αδελφός της και ο καλύτερος φίλος της.

Μέσα από την πεντάκτινη αυτή αγάπη, που ο καθένας με απόλυτη εμπιστοσύνη θα γινόταν για τον άλλον, πίστευαν και οι δυο τους πως θα μπορούσαν να γίνουν ένα και στο σώμα και στην ψυχή και σαν ένα να γίνουν στην συνέχεια ένα με τον βασιλιά και Θεό τους Ιησού.

Το τραπέζι της χαράς

Χωρίς να το καταλάβουν η ώρα πέρασε γρήγορα και η μαμά της τους φώναξε να έρθουν στην τραπεζαρία, γιατί το φαγητό ήταν έτοιμο.

Πριν αρχίσουν το φαγητό σηκώθηκαν όλοι να κάνουν την καθιερωμένη προσευχή. Είπαν το "Πάτερ ημών..." και κάθισαν να φάνε. Όλοι τους έδειχναν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, μα πιο πολύ τα δυο παιδιά, ο Γιάννης και η Χριστίνα.

Όταν το φαγητό τέλειωσε, ήρθε η στιγμή που ο Γιάννης θα ζητούσε επίσημα από τους γονείς της Χριστίνας το χέρι της κόρης τους για να την κάνει σύντροφο της ζωής του.

Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές και οι γονείς της Χριστίνας με πολύ χαρά αποδέχτηκαν το αίτημα του ευλογημένου αυτού παλληκαριού να γίνει ο άντρας της κόρης τους. Του ευχήθηκαν να έχουν πολλές χαρές στη ζωή τους και να τους αξιώσει ο Θεός να αποκτήσουν πολλούς μικρούς αγγέλους.

Στη συνέχεια πέρασαν τις βέρες του αρραβώνα στα χέρια των παιδιών και αντάλλαξαν δώρα, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά σήκωσαν όλοι το ποτήρι του κρασιού για να ευχηθούν για την ευτυχία των παιδιών και να πιούν στην υγεία τους.

Ο πατέρας του Γιάννη τους ευχήθηκε να είναι αιώνια αγαπημένοι και όπως το κρασί που πίνουν μπορεί να φέρει μέθη, όσο πιο πολύ πίνεις, έτσι και η αγάπη του Γιάννη και της Χριστίνας όλο και πιο πολύ να μεγαλώνει για να τους μεθά με την δύναμη της ευτυχίας που θα φέρνει.

Η μητέρα του Γιάννη, δακρυσμένη από τη συγκίνηση που είχε, ευχήθηκε στα παιδιά να είναι πάντα απλά και ταπεινά στη ζωή τους, για να έχουν ειρήνη στην καρδιά τους και να μη μπορεί καμιά εγωιστική διάθεση να σκοτώσει και να καταστρέψει την αληθινή αγάπη που τώρα έχουν.

Ο μπαμπάς της Χριστίνας πριν τους ευχηθεί έβαλε λίγο νερό μέσα στο κρασί του και είπε στο κοριτσάκι του:

-Χριστίνα μου, σου εύχομαι να περάσεις μια ζωή ευτυχισμένη με τον αγαπημένο σου Γιάννη όπως πέρασα και περνώ εγώ με τη γλυκιά σου μανούλα. Από τότε που παντρεύτηκα την μαμά σου ένιωθα πως δεν είχα γυναίκα δίπλα μου αλλά έναν άγγελο αγάπης, τρυφερότητας, στοργής και κατανόησης. Πολλές φορές έκανα λάθη και άθελα μου πίκραινα τον άγγελο που μου έστειλε ο Θεός, την γλυκιά μου γυναίκα. Σε διαβεβαιώνω όμως κοριτσάκι μου, πως ποτέ η μανούλα σου δεν με πλήγωσε υποδεικνύοντας τα λάθη μου. Έπαιρνε πάντα το λάθος πάνω της και προσπαθούσε, με την μητρική τρυφερότητα που έχει κάθε γυναίκα, να ξεκουράσει την ψυχή μου από την πληγή που ήθελε να μου δημιουργήσει ο σατανάς μέσα από την οποιαδήποτε ανθρώπινη αδυναμία μου. Βλέποντας αυτό που έκανε η μανούλα σου, με έκανε να την αγαπώ ακόμα πιο πολύ και να την λατρεύω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που μου έδωσε, όταν την ρώτησα κάποτε πόσο με αγαπάει!

-Τι σου είπε μπαμπάκα μου;

-Πήρε ένα ποτήρι, το γέμισε γλυκό κρασί και μου είπε:

Βαγγέλη μου, εσύ είσαι το γλυκό κρασί της ψυχής μου που μεθάει με την αγάπη σου την καρδιά μου.

Μετά πήρε λίγο νερό, το έριξε μέσα στο ποτήρι του κρασιού και συνέχισε:

Όπως το νερό χάθηκε μέσα στο χρώμα και στη γεύση του κρασιού και έγινε ένα με το κρασί αυτού του ποτηριού, έτσι και εγώ αγαπημένε μου άντρα είμαι χαμένη μέσα στην αγάπη της καρδιάς σου. Δεν θέλω να υπάρχω εγώ αλλά εσύ, ο αγαπημένος άντρας που μου χάρισε ο Θεός μου. Η ευτυχία μου είναι να είμαι χαμένη μέσα στην ύπαρξη σου.

Τα γλυκά, γεμάτα αφοσίωση και λατρεία λόγια της, με έκαναν εκείνη την ημέρα να αντιληφτώ πόσο μεγαλείο ψυχής είχε ο γλυκός σύντροφος που μου χάρισε ο Θεός. Τότε ήταν που αποφάσισα να αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μου να πετύχω την πιο ωραία επιτυχία της ζωής μου.

-Ποια ήταν μπαμπά μου αυτή η επιτυχία;

-Να χαθώ και εγώ με τη σειρά μου, σαν το νερό μέσα στο μεθυστικό κρασί της απόλυτης αφοσίωσης και αγάπης της αγαπημένης μου γυναίκας και να γίνω ένα μ' εκείνη όπως το νερό με το κρασί. Κατάλαβα παιδί μου, πως το μεγαλείο του γάμου δεν βρίσκεται στην δυνατότητα να γίνουν τα δύο σώματα ένα αλλά να καταφέρουν οι δυο αυτές ψυχές να γίνουν ενώπιον του Θεού και με την βοήθεια του, το απόλυτο ΕΝΑ.

-Αυτό, μπαμπά μου, λέγαμε πριν με τον Γιάννη μου πως πρέπει να πετύχουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε αυτή τη ζωή με γαλήνη στην καρδιά και ειρήνη στην ψυχή μας.

-Μπράβο κοριτσάκι μου. Αυτός θα είναι ο πρωταρχικός σκοπός της αγάπης σας. Να γίνετε ένα στο σώμα και στη ψυχή. Να μην υπάρχεις εσύ αλλά εκείνος. Το ίδιο όμως να θέλει και ο Γιάννης. Να μην υπάρχει εκείνος αλλά εσύ. Ο ένας να ζει μέσα στον άλλο, ώστε να μη μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τον ένα από τον άλλο. Αυτό βέβαια δεν μπορείτε να το πετύχετε χωρίς την βοήθεια του Θεού .  Γι' αυτό από σήμερα θα παρακαλάτε τον επουράνιο μας Πατέρα να σας ευλογήσει, ώστε με την χάρη του αγίου Πνεύματος να γευτείτε το κορυφαίο δώρο του Θεού σε ένα αντρόγυνο. Για την επιτυχία της ιερής αυτής επιθυμίας σας πίνω αγαπημένα μου παιδιά Γιάννη και Χριστίνα το γλυκό αυτό κρασί που ανακάτεψα με το νερό, για να σας θυμίζει πάντα αυτό που από τώρα θα αγωνιστείτε να πετύχετε.

Ευτυχισμένος γάμος

Τα σοφά λόγια του πατέρα της Χριστίνας έκαναν ζωηρή εντύπωση στον Γιάννη ο οποίος ήθελε να ακούσει και άλλα για τον γάμο του με την λατρεμένη του Χριστίνα. 

 -Πατέρα, έτσι θα μου επιτρέψεις να σε αποκαλώ από σήμερα, θα ήθελα να μας έλεγες και άλλα που θα μας βοηθούσαν να κάνουμε έναν ευλογημένο γάμο και να ζήσουμε σ' αυτή τη γη με πραγματική ευτυχία, χαρά και αγάπη μεταξύ μας.

-Παιδί μου, Γιάννη, δεν θα σου πω δικά μου λόγια αλλά αυτά που με δίδαξε η αγαπημένη μου σύντροφος. Πολλά και εγώ δεν τα ήξερα, μα τώρα αυτά που θα σου πω είναι όλα αυτά που με έμαθε και με βοήθησε να ζήσω εμπειρικά ο άγγελος που μου έδωσε ο Θεός, η λατρεμένη μου γυναίκα Σοφία. Ελπίζω μονάχα να με συγχωρέσει αν δεν μπορέσω να τα μεταφέρω σωστά όπως εκείνη μου τα είπε, αλλά θα το κάνω με πολύ χαρά, γιατί θέλω να ζήσετε και εσείς αυτά που έζησα κοντά της εγώ. Σοφία μου αν κάνω κάπου λάθος θέλω να με διορθώνεις.

-Αγαπημένε μου άντρα, μπορεί εγώ να σου τα είπα αλλά εσύ με την θεϊκή απλότητα που σε έχει στολίσει ο Θεός μπόρεσες να τα ζήσεις περισσότερο από μένα. Γι' αυτό και εγώ, σαν μικρό κοριτσάκι στην αγκαλιά σου, θέλω να ακούσω αυτά που θα πεις στην κορούλα μας Χριστίνα και στο γλυκό μας παιδί Γιάννη, για να μπορέσω ακόμα πιο πολύ να γίνω με τη χάρη του Θεού ένα με σένα, τον λατρεμένο μου σύζυγο. Αυτά που θα πεις τώρα στην κόρη μας, να ξέρεις πως θα τα βάλω και εγώ ακόμα πιο βαθιά στην καρδιά μου.

-Σοφία μου, πάντα με σκλάβωνες με την ταπείνωση σου και την απόλυτη αγάπη σου σε μένα. Πάντα πρώτη ζούσες αυτό που με μάθαινες, γι' αυτό και εγώ μπόρεσα γρήγορα να πετάξω σαν αετός ψηλά στον ουρανό της απόλυτης αγάπης και ευτυχίας. Ξέρεις Χριστίνα μου τι μου έλεγε τακτικά η μαμά σου;

-Τι σου έλεγε, μπαμπά μου;

-Να είμαι ένας αετός που να πετά πάντα ψηλά και να χαίρομαι τις ομορφιές του Θεού μας. Όταν, όμως, την ρώτησα μια μέρα εκείνη τι θα ήθελε να είναι, με εξέπληξε με την απάντηση της.

-Τι σου είπε, μπαμπάκα μου;

-Εγώ θα είμαι ένα τίποτα, χαμένο μέσα στην καρδιά σου.

-Τι εννοούσες μαμά με αυτή την απάντηση; ρώτησε η Χριστίνα.

-Όταν, παιδί μου, αγαπάς πολύ τον σύντροφο σου και θέλεις να είσαι ένα με κείνον, δεν επιδιώκεις να είσαι πάνω απ’ αυτόν και να τον επισκιάζεις με τα λόγια και τις πράξεις σου. Αυτό έχει πολύ εγωισμό και δείχνει απερισκεψία αλλά και ασέβεια στον άνθρωπο που λες πως αγαπάς και εμπιστεύεσαι. Η εγωιστική αυτή στάση οπλίζει δυστυχώς το χέρι του σατανά για να πολεμήσει στην αρχή με κακούς λογισμούς και κατόπιν με αντιπάθεια τον σύντροφο σου. Όταν ο άνδρας δει πως η γυναίκα του τον εμπιστεύεται και είναι αφοσιωμένη σ' αυτόν με απλότητα και ταπείνωση, τότε η καρδιά του πλημμυρίζει με πολύ αγάπη και λατρεία γι' αυτήν.

-Πως πρέπει μανούλα μου να νιώθω, ώστε και τον σύζυγο μου να βοηθώ αλλά και την ψυχή μου να κρατώ στη σωστή επιλογή;

-Πρέπει να νιώθεις όπως ένας σπόρος που σπέρνεται στη γη. Στην αρχή δυσκολεύεται να αποδεχτεί πως πρέπει να χαθεί μέσα στο χώμα. Μετά όμως, όταν ο ήλιος της αγάπης ζεστάνει το χώμα της καρδιάς του άντρα της και το νερό της ταπείνωσης της ποτίσει την ψυχή της, θα δει με έκπληξη και χαρά πως δεν καταστράφηκε μέσα στο χώμα που εκούσια μπήκε αλλά τώρα γίνεται ο σπόρος βλαστάρι και το βλαστάρι δένδρο, που σε λίγο θα γεμίσει με εύγεστους καρπούς. Τότε αντιλαμβάνεται ο σπόρος πόσο σημαντικό ήταν να χαθεί μέσα στο χώμα της γης. Έτσι έκανα και εγώ με τον πατέρα σου και αγαπημένο μου σύζυγο. Χάθηκα σαν το σπόρο μέσα στην γη της ψυχής του. Έγινα ένα τίποτα για να πετάξω χαμένη μέσα στην καρδιά του στις πιο ψηλές βουνοκορφές της απόλυτης ευτυχίας που φέρνει η αγάπη, η εμπιστοσύνη και η αφοσίωση στον σύντροφο σου.

-Τώρα που όλα αυτά τα έχεις πετύχει, πως νιώθεις μαμά μου;

-Τώρα νιώθω ακόμα πιο τίποτα μπροστά στον σύντροφο μου. Γιατί τώρα, ο φόβος που είχα στην αρχή μήπως και δεν πετύχει η σπορά, βλέπω, όπως και συ έχεις διαπιστώσει, πως έχει πετύχει. Με μεγαλύτερη ακόμα διάθεση και επιθυμία μπορώ να κλείνομαι με απόλυτη εμπιστοσύνη και αγάπη στην καρδιά του, γιατί μπορώ να πω με βεβαιότητα πως και ο λατρεμένος μου σύζυγος με απόλυτη αγάπη, αφοσίωση και εμπιστοσύνη ακουμπά στην καρδιά του γλυκού Θεού Πατέρα μας και δεν κάνει τίποτα που να μην αρέσει στον Κύριο μας. Όσο πιο πολύ εμπιστεύεται τον Θεό μας και προσπαθεί με απλότητα και εγκάρδια ταπείνωση να υπακούει στο άγιο θέλημα του, τόσο πιο πολύ εγώ αφήνομαι να με οδηγεί στα μονοπάτια της ευτυχίας. Όμως θα ήθελα να μας πει όλα εκείνα που εμπειρικά έζησε, αυτά που η χάρις του Θεού τον φώτισε να μάθει, για να τα κάνεις και συ βίωμα στη ζωή σου. Σε παρακαλώ άντρα μου, πες μας τις άγιες εμπειρίες σου που θα μας βοηθήσουν όλους.

-Μια μέρα, παιδιά μου, μου λέει η γυναίκα μου:

Βαγγέλη μου, ξέρεις πως ο καλός Θεός μας έκανε τον άνθρωπο τέλεια εικόνα δική του. Του έδωσε, όπως έλεγε και το τροπάριο της εκκλησίας μας που ακούσαμε χθες, τρία πολύτιμα δώρα. Του έδωσε Νου, Λόγο, δηλαδή λογικές ενέργειες και Πνεύμα. Τα δώρα αυτά τα έδωσε και στον άνδρα και στη γυναίκα. Τα έχω και εγώ και εσύ. Τώρα που πρέπει εμείς σαν παντρεμένοι να γίνουμε ένα εκτός από το σώμα και στην ψυχή, θα πρέπει να ενωθεί σε ένα και ο νους μας και οι λογικές ενέργειες μας αλλά και το πνεύμα μας.

Και πως θα γίνει αυτό γυναίκα μου; την ρώτησα.

-Τι σου απάντησε, μπαμπά;

-Όταν ο ένας θα δείχνει κατανόηση στον άλλο, τότε σημαίνει πως ξεκίνησε να γίνεται ο νους μας ένα. Όταν δεν θα κάνουμε τίποτε χωρίς πρώτα να το συζητάμε μεταξύ μας και μέσα από τον διάλογο να φτάνουμε σε μια κοινή απόφαση, τότε ξεκίνησε και η διαδικασία της ενοποίησης των λογικών μας ενεργειών. Και όταν πλέον θα δούμε πως σε όλες τις αποφάσεις μας θα επικρατεί ειρήνη και σύμπνοια, τότε θα ξέρουμε πως τώρα και το πνεύμα μας έχει γίνει ένα. Από αυτά τα τρία θα καταλαβαίνουμε πως προχωράμε με τη βοήθεια του αγίου Πνεύματος όλο και πιο βαθιά στα ιερά λιβάδια της ανθρώπινης ευτυχίας, όπως την θέλει ο Θεός από όλα τα παιδιά του που βαδίζουν το ιερό μονοπάτι του γάμου. Αυτά τα τρία, παιδιά μου, προσπάθησα να τα τηρήσω όσο πιο πολύ μπορούσα στη ζωή μου. Σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας μου αυτής με αντάμειψε ο Θεός με πολλές χάρες στην ταπεινή μου ψυχή και με πολύ ευτυχία από τον αγαπημένο αγγελικό σύντροφο της ζωής μου. Το ίδιο θέλω τώρα να ευχηθώ και σε σας αγαπημένα μου παιδιά, που ξεκινάτε το πιο ωραίο μονοπάτι της ευτυχίας σας μέσα από τον γάμο.

-Σου υπόσχομαι μπαμπά μου και εγώ και ο Γιάννης μου πως δεν θα ξεχάσουμε όλα αυτά που μας είπες και θα προσπαθήσουμε με τη βοήθεια του Θεού να τα εφαρμόσουμε στην ζωή μας. Θα ήθελα, όμως, και εσύ μαμά μου τώρα να μας ευχηθείς.

-Σου εύχομαι, κοριτσάκι μου, τα ματάκια σου να κοιτούν με λατρεία και εμπιστοσύνη τα μάτια του Γιάννη σου. Αυτός να είναι μετά τον Θεό τα πάντα για σένα σ' αυτή τη ζωή. Και εσύ αγαπημένο μου παιδί Γιάννη να είσαι ευλογημένος από τον Θεό. Να τον αγαπάς και να τον λατρεύεις με όλη σου την καρδιά. Εσύ να είσαι τα πάντα για την γυναίκα σου, αλλά για σένα τα πάντα να είναι μόνο ο ουράνιος Θεός Πατέρας σου. Εσύ κοριτσάκι μου να είσαι χαμένη μέσα στην καρδιά του άνδρα σου και συ γλυκό μου αγοράκι Γιάννη να είσαι χαμένος μέσα στην καρδιά του Θεού μας.

-Αγαπημένοι μας γονείς, σας ευχαριστούμε όλους και σας παρακαλούμε και εγώ και ο Γιάννης μου, να μας ευλογήσετε τώρα για να ξεκινήσουμε την καινούρια μας ζωή.

Η μικρή μας Αγγελική ήταν πολύ ευτυχισμένη με τον αρραβώνα της Χριστίνας, μα πιο πολύ που θα αποκτούσε άλλον ένα μεγάλο αδελφό, τον Γιάννη.  

-Γιάννη, μπορώ να σ' αγκαλιάσω; Από σήμερα θα είσαι ο μεγάλος μου αδελφός και θα σ' αγαπώ όπως αγαπώ και τον μικρό μου αδελφό, τον Ιωσήφ!